લવ યુ જિંદગી _ ૧

    

                

આપણી અંગત જીદગીનો વ્યાપ સતત મોટો થતો જાય છે. આપણે એવું માનતા હોઈએ છીએ કે કોઈકના વર્તન થી આપણને શું ફર્ક પડે છે? “મારે શું ?” આવી વાતો જયારે થતી હોય છે ત્યારે આપણે આપની જાતને છેતરીને પરાણે એવું સાબિત કરવાના ફાંકા મારીએ છીએ કે આ બધી ઘટનાઓથી મને કોઈ ફર્ક નથી પડતો.

ખરેખર એવું નથી હોતું.. સાચે એવું હોતું જ નથી...

આપણે બીજાના વર્તન અને બીજાના વ્યવહારથી ભારે પ્રભાવિત થતા હોઈએ છીએ. કોઈ આપણા વખાણ કરે તો ખુશ થવાના જ અને કોઈ ટીકા કે નિંદા કરે તો આપણને દુ:ખ પણ થવાનું જ.

આ બે ઘટના સિવાય પણ એક ઘટના છે એ છે આપણા વાક્ય દ્વારા કોઈને દુ:ખ થવું અને કોઈના શબ્દો દ્વારા આપણા હૃદયને ઠેશ પહોચવી.

માણસ એકલો નથી રહેતો.. આસપાસના લોકો, એનું વર્તન, આપણા એ વ્યક્તિઓ સાથેના સંબંધો... સતત આપણી અંગત પળો પર પોતાની છાપના ટકોરા મારતા હોય છે.

આપણું અંગત જીવન આસપાસની ઘટનાથી મઠારાતું હોય છે. આ ઘટનાઓ સતત બદલાતી રહે છે. સવારના ઉઠીને રાત્રે સુવા ભેગા થઈએ ત્યાં સુધી આપણે કેટલાય લોકોના પરિચયમાં આવીએ છીએ. આ બધા જ લોકો પછી સવારે એ ઘરે છાપું નાખવા આવતો માણસ હોય કે આપણી ઓફિસમાં લાયકાત વગર પોતાની મનમાની ચલાવતો બોસ હોય... આ બધા જ લોકો પોતાની એક છાપ બનાવે છે.

આપણે કેટલુય જોઈએ છીએ દરરોજ કેટલુય અનુભવીએ છીએ... ખરેખર અચરજ પમાડે એવી દુનિયા છે.

સવારે પાર્કિંગ વાળા કાકા કોઈ અંગત સ્વાર્થ વગર સ્મિત આપે છે, ઘરની બહાર નીકળતા જ પડોશીઓ કહેવા ખાતર “જય શ્રી કૃષ્ણ” કરતા હોય છે, ઓફિસમાં પ્રવેશ કરતા જ મનમાં કોઈ ભાવ વગર ચહેરા પર પ્લાસ્ટિકિયું સ્મિત કરીને “ગુડ મોર્નિંગ” કરતા હોઈએ છીએ, પોતાની જ ઓફિસમાં એકાદ વ્યક્તિ એવો હોય છે જે કશું જ કરતો નથી હોતો છતાં બોસની રહેમ નજર તળે બાદશાહી ભોગવે છે, આ વાત આપણને અંદરથી ઉકાળા કરાવે છે, તો કોઈ વ્યક્તિ વળી એવો હોઈ છે જે કોઈ પણ મતલબ વગર સતત બોલતો રહે છે અને આપણને ગમતો હોય છે, વળી સાંજ પડતા પોતાના ઘરે પરત ફરતો વ્યક્તિ પોતાના અંગત સ્વજન સાથે ખુશીની પળો માણે છે.

ઘટનાઓનું ચિક્કાર ઘટવું અને સતત બદલાતું રહેવું એ વાત અત્યંત સાહજિક છે.

વર્તમાનમાં બનતી ઘટના ભૂતકાળના બનાવો અને નિર્ણયોની પ્રસુતિની પીડા ભોગવે છે અને ભવિષ્યના બનાવને જન્મ આપે છે. દરરોજ કેટલું બદલાય છે !!

ઘટનાઓ સ્મૃતિપટ પર ટકી શકે એ સમય હવે નથી રહ્યો તેમ છતાં અમુક ઘટનાઓ અમુક છાપ છોડતી હોય છે. એ ઘટના વ્હાલપની હોય શકે અને પીડાની પણ હોય શકે.

તાણ અનુભવાતી જિંદગીમાં માણસે હસી લેવું જોઈએ. સતત ફરિયાદી બનતા રહેશું તો વેવલામાં ગણતરી થશે. બહેતર છે જિંદગી તડ ને ફડ જીવતા શીખો. સ્મૃતિપટમાં મીઠી યાદોને પોતાની જગ્યા આપો અને કડવી વાતોને ડીલીટ કરો...

અંગત જીવનમાં હંમેશા બીજાના વિચારોનું સામ્રાજ્ય રહેવાનું છે.

જે સ્થિતિ બદલાય નહિ એ સ્વીકારી લેવાય અને જે સ્વીકારી ના શકો એ બદલી નાખો.

જિંદગી સાચે ખુબ બધા ઓપ્શન નથી જ આપતી.. એકાદ ક્ષણ માણવા એ તમને આમંત્રે છે જો તમે એ નહિ માણો તો એ જ ક્ષણ કોઈક બીજું જીવશે.

 ELLA WHEELER WILCOX ની Solitudeમાં આ અંદાજ બરાબર ઝીલાયો છે.

Laugh, and the world laughs with you;

Weep, and you weep alone;

For the sad old earth must borrow its mirth,

But has trouble enough of its own.

Sing, and the hills will answer;

Sigh, it is lost on the air;

The echoes bound to a joyful sound,

But shrink from voicing care.

Rejoice, and men will seek you;

Grieve, and they turn and go;

They want full measure of all your pleasure,

But they do not need your woe.

Be glad, and your friends are many;

Be sad, and you lose them all,—

There are none to decline your nectared wine,

But alone you must drink life’s gall.

Feast, and your halls are crowded;

Fast, and the world goes by.

Succeed and give, and it helps you live,

But no man can help you die.

There is room in the halls of pleasure

For a large and lordly train,

But one by one we must all file on

Through the narrow aisles of pain.

હસતા રહો ખુશ રહો !!

#લવ_યુ_જિંદગી